ชาวอเมริกันประมาณ 1 ใน 5 ระบุว่าการตอบสนองของประเทศต่อการโจมตีของผู้ก่อการร้ายเมื่อวันที่ 11 กันยายน 2544 เป็นช่วงเวลาในชีวิตที่พวกเขารู้สึกภาคภูมิใจที่สุดในประเทศของตน จากการสำรวจของ Pew Research Center ที่จัดทำขึ้นในช่วงฤดูร้อนปี 2559การสำรวจซึ่งเป็นความร่วมมือระหว่าง Center และ A+E Networks’ HISTORY ได้สอบถามผู้ใหญ่ชาวอเมริกันในรูปแบบปลายเปิดเพื่อระบุช่วงเวลาหรือเหตุการณ์ในช่วงชีวิตที่พวกเขารู้สึกภาคภูมิใจที่สุดและผิดหวังที่สุดในสหรัฐอเมริกา
ช่วงเวลาแห่งความภาคภูมิใจที่ได้รับการกล่าวถึงมาก
ที่สุด – อาสาสมัคร 19% ของผู้ตอบแบบสอบถาม – คือการตอบโต้ระดับชาติต่อการโจมตี 9/11 ผู้ที่อ้างถึงการเผชิญเหตุ 9/11 เสนอเหตุผลเฉพาะหลายประการสำหรับความรู้สึกภาคภูมิใจ รวมถึงความกล้าหาญของผู้เผชิญเหตุคนแรก และวิธีที่คนทั้งประเทศรวมเป็นหนึ่งหลังจากเหตุการณ์ที่ตามมา ตลอดจนความเห็นอกเห็นใจอย่างล้นหลามต่อผู้ที่ตกเป็นเหยื่อของการโจมตี (การตอบโต้อื่นๆ ต่อการโจมตี เช่น สงครามในอัฟกานิสถานและอิรัก และการสังหารอุซามะห์ บิน ลาดิน ถูกนับแยกกันในการสำรวจ)
โดยรวมแล้ว การสำรวจพบว่าเหตุการณ์ 11 กันยายนโจมตีชาวอเมริกันที่เป็นปึกแผ่นในลักษณะที่เหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์อื่น ๆ ไม่กี่เหตุการณ์ทำ ประมาณสามในสี่ของชาวอเมริกัน (76%) ระบุว่าการโจมตีเป็นหนึ่งใน 10 เหตุการณ์ในช่วงชีวิตของพวกเขาที่มีผลกระทบมากที่สุดต่อสหรัฐฯ ซึ่งมากกว่าเหตุการณ์อื่นๆ รวมถึงการปฏิวัติเทคโนโลยี การลอบสังหารประธานาธิบดี จอห์น เอฟ. เคนเนดี้กับการลงจอดบนดวงจันทร์ โดยไม่คำนึงถึงเพศ รายได้ หรือระดับการศึกษา หรือสังกัดพรรคพวก ผู้ใหญ่ในสหรัฐฯ ส่วนใหญ่อ้างถึงการโจมตี 9/11 จาก 10 เหตุการณ์ที่ส่งผลกระทบต่อประเทศมากที่สุด
ผลกระทบที่ยั่งยืนของการโจมตีต่อชาวอเมริกันก็ปรากฏชัดในรูปแบบอื่นเช่นกัน ในการสำรวจที่จัดทำขึ้นในเดือนสิงหาคมและกันยายน 2559 91% ของผู้ใหญ่ในสหรัฐฯ กล่าวว่าพวกเขาจำได้ว่าพวกเขาอยู่ที่ไหนเมื่อได้ยินข่าวเกี่ยวกับการโจมตี แม้แต่ในหมู่คนอเมริกันที่มีอายุระหว่าง 3 ถึง 13 ปีเมื่อเกิดการโจมตี 83% บอกว่าพวกเขาจำได้ว่าอยู่ที่ไหน
ผลพวงของการโจมตี ชาวอเมริกันรวมตัวกันเพื่อล้อมประธานาธิบดีจอร์จ ดับเบิลยู บุช ในการสำรวจของ Pew Research Center ซึ่งจัดทำหลังจากการโจมตีไม่นาน คะแนนการอนุมัติของบุชพุ่งสูงถึง 86% ซึ่งเป็นคะแนนที่สูงเกินตำแหน่งประธานาธิบดีในปัจจุบัน โดยคะแนนการอนุมัติ 89% ที่บันทึกโดยจอร์จ เอช ดับเบิลยู บุช บิดาของเขา หลังสงครามอ่าวเปอร์เซียใน ต้นปี 2534
โดยทั่วไปแล้ว ผู้ที่ฝักใฝ่พรรคใดพรรคหนึ่ง มักจะไม่ฝักใฝ่พรรคใดพรรคหนึ่ง แต่ในหมู่ผู้ที่เอนเอียงไปทางพรรครีพับลิกัน มีเพียงหนึ่งในสามเท่านั้นที่บอกว่าคำว่าพรรครีพับลิกันอธิบายพวกเขาได้ดีหรือค่อนข้างดี ส่วนใหญ่ (65%) บอกว่ามันอธิบายว่าพวกเขาไม่ดีหรือไม่ดีเลย
นี่เป็นการเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญจากปีที่แล้ว เมื่อเกือบครึ่งหนึ่งของผู้สมัครจากพรรครีพับลิกัน (48%) กล่าวว่าผู้ให้คำอธิบายว่าพรรครีพับลิกันเหมาะสมกับพวกเขาเป็นอย่างดี ในบรรดาผู้ที่เอนเอียงไปทางประชาธิปไตย มีการเปลี่ยนแปลงน้อยมากในมุมมองเหล่านี้ตั้งแต่ปี 2559 (45% จากนั้น 42% ในวันนี้)
โดยทั่วไปพรรคพวกเห็นด้วยกับพรรคของพวกเขาในประเด็นต่างๆ
ในการคิดเกี่ยวกับตำแหน่งปัญหาของทั้งสองพรรค พรรครีพับลิกันและพรรคเดโมแครตส่วนใหญ่กล่าวว่าพวกเขาเห็นด้วยกับพรรคของตนเอง “เกือบทุกครั้ง” หรือ “มากกว่าครึ่ง” และมีเพียงไม่กี่คนที่เห็นด้วยกับตำแหน่งของฝ่ายตรงข้าม มุมมองเหล่านี้มีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยตั้งแต่ปีที่แล้ว
ประมาณเจ็ดในสิบของพรรครีพับลิกัน (72%) กล่าวว่าพวกเขาเห็นด้วยกับพรรครีพับลิกันเกือบตลอดเวลา (22%) หรือมากกว่าครึ่ง (51%) ในประเด็นต่างๆ อีก 21% เห็นด้วยกับพรรค “ประมาณครึ่งหนึ่ง” ในขณะที่เพียง 7% เห็นด้วย “น้อยกว่าครึ่งหนึ่ง” หรือ “แทบไม่เคยเลย”
ในหมู่สมาชิกพรรคเดโมแครต มีความเห็นด้วยกับจุดยืนของพรรคในระดับที่คล้ายคลึงกัน โดย 73% กล่าวว่าพวกเขาเห็นด้วยกับพรรคเกือบทุกครั้งหรือมากกว่าครึ่ง
ในพรรคทั้งสองมีการแบ่งอุดมการณ์ที่สอดคล้องกับจุดยืนของพรรค พรรครีพับลิกันอนุรักษ์นิยมมีแนวโน้มมากกว่าพรรครีพับลิกันในระดับปานกลางและเสรีนิยมมากในการกล่าวว่าพวกเขาเห็นด้วยกับตำแหน่ง GOP บ่อยครั้ง ในบรรดาพรรคเดโมแครต พวกเสรีนิยมมากกว่าพวกสายกลางและพวกอนุรักษ์นิยมพูดแบบเดียวกัน
พรรครีพับลิกันรู้สึก ‘อบอุ่น’ ต่อเจ้าหน้าที่ทหารและตำรวจมากกว่าพรรคเดโมแครต
ทั้งพรรครีพับลิกันและพรรคเดโมแครตมีมุมมองเชิงบวกต่อสมาชิกของเจ้าหน้าที่ตำรวจและทหาร แม้ว่าในทั้งสองกรณีจะมีคะแนนนิยมของกลุ่มพรรครีพับลิกันมากกว่าคะแนนนิยมของพรรคเดโมแครต
Credit : ufabet สล็อต
